Wat Aave, Axelar en soortgelijke gevallen echt aan het licht brengen, is geen slechte intentie of mislukte decentralisatie, maar een onduidelijke structuur. Mijn mening is dat de huidige governanceconflicten in crypto niet gaan over slechte actoren of dat decentralisatie "faalt." Het gaat meer om onduidelijke grenzen tussen drie dingen die de ruimte herhaaldelijk heeft vervaagd: - on-chain protocol governance - off-chain operationele uitvoering - economische of juridische eigendom van IP, inkomsten en exits. DAOs hebben geprobeerd om alle drie samen te persen in "token = eigendom." Dat kan in het begin werken, maar het heeft de neiging om te breken naarmate projecten volwassen worden. De oplossing is niet ideologisch - het is structureel. Tokens moeten expliciet zijn over wat ze wel en niet vertegenwoordigen. Governance zou alleen moeten dekken wat handhaafbaar is on-chain. En off-chain entiteiten moeten ofwel duidelijk verplichtingen aan tokenhouders definiëren, of stoppen met het impliceren van eigendom waar dat niet bestaat. Hybride modellen zijn prima. Onduidelijkheid is dat niet.