Ik ga een organoïde avatar van mezelf bouwen. Duizenden miniatuur Bryan Johnsons gekweekt op celkweekplaten, die elk mijn cellulaire en orgaanbiologie repliceren. Dit levende model stelt me in staat om de effectiviteit van supplementen, medicijnen en voeding te testen om veilig te versnellen en vooruitgang te meten tegen veroudering. Details: Het potentieel van uit stamcellen afgeleide organoïden is om toxiciteitscreeningen mogelijk te maken voor medicijnontdekking en complexe behandelingsregimes. Ditzelfde voordeel kan worden gerealiseerd voor supplementen voor levensduur, voeding en Rx-protocollen. De meest gemeten persoon in de geschiedenis worden heeft mijn organen laten spreken, maar het nadeel is dat er maar één exemplaar van mij is voor testen. Dit betekent dat ik slechts één of een handvol variabelen tegelijk kan aanpassen om hun effecten te verkennen. Een enkel exemplaar van mij beperkt het aantal dingen dat ik gelijktijdig kan testen, waardoor de snelheid van vooruitgang vertraagt. Deze beperkingen kunnen worden opgelost door mij op te schalen met behulp van gepersonaliseerde, uit stamcellen afgeleide organoïden. We overwegen dit momenteel serieus. Hier is een ruwe workflow: Een bloedmonster wordt genomen, enkele cellen worden geïsoleerd (PBMC's) en opnieuw geprogrammeerd tot geïnduceerde pluripotente stamcellen (iPSCs). Deze cellen worden vervolgens in culturen vermeerderd. Met behulp van speciale labbehandelingen en -omstandigheden worden ze aangespoord om te differentiëren en te groeien in mini-organen, of organoïden. Deze organoïden bevatten mijn exacte DNA. Hoewel het herprogrammeringsproces de meeste epigenetica die ik in mijn leven heb verworven, wist en de cellen terugbrengt naar een pasgeboren staat, kunnen we deze organoïden beschouwen als "Baby Bryans" die beschikbaar zijn om interventies te testen. De functie en het fenotype van organoïden kunnen worden gemonitord met behulp van computationele modellen, die het gedrag van de organoïde kunnen extrapoleren om effecten op de werkelijke organen in mijn lichaam te voorspellen. Deze organoïden kunnen aan elkaar worden gekoppeld in één kunstmatige circulatie, waardoor honderden of duizenden "mini Bryans" ontstaan. Deze zullen ons in staat stellen om elk ingrediënt en elke interventie afzonderlijk te testen, evenals specifieke combinaties. Het niveau van bewijs en de verfijning van het organ-on-chip model heeft de afgelopen tien jaar snelle vooruitgang geboekt. Initiële prototypes maakten gebruik van onderling verbonden 2D- en sferoïde "organ-on-chip" culturen om met succes de stofwisseling, toxiciteit en biodistributie van medicijnen en hun metabolieten te modelleren, inclusief lever-nier, lever-long en lever-hersenen interacties. Het gebruik van geïnduceerde pluripotente stamcellen (iPSCs) in combinatie met 3D-geprinte schimmels om sferoïden en organoïden te genereren, heeft de weg vrijgemaakt voor deze systemen in de gepersonaliseerde geneeskunde. Deze aanpak maakt nauwkeurige, gepersonaliseerde, geval-voor-geval voorspellingen mogelijk voor medicijninteractie, effectiviteit en toxiciteit. Deze systemen kunnen zelfs systemische ziektebeelden modelleren, zoals de doorlaatbaarheid van de bloed-hersenbarrière, neurotoxiciteit, long- en pancreas cystische fibrose, kanker metastase en responsiviteit op chemotherapie....