Ik heb de hele week een kinderlijke opwinding gevoeld. Die lage vibratie, het kriebelen in het lichaam, de spannende anticipatie. Wat je voelt vlak voor je eerste kus. Ik kan me niet herinneren dat ik dit al heel lang heb gevoeld. Misschien 15-20 jaar of meer? Alles is interessanter en leuker. Ik ben enthousiast om te spelen en te rommelen. Er is minder activatie-energie nodig om dingen te doen. Het leven voelt lichter en interessanter aan. Dit komt overeen met mijn hersengegevens. Mijn default mode netwerk is nog steeds geïnhibeerd, het hersensysteem dat rigiditeit en "alles al gedaan" nieuwheid vermoeidheid versterkt, saaie volwassen modus. Mijn hersenpatronen tonen een hogere entropietoestand: neuroplastisch, open, flexibel, creatief en verkennend. Ik ben nu in staat om dingen met grotere emotionele en intellectuele helderheid te visualiseren. Durf ik te zeggen zelfs naïviteit. Als volwassene stop je een beetje met geloven dat dingen mogelijk zijn. Ik voel legitieme hoop voor de mensheid dat we gelijk kunnen zijn aan dit moment. Het is een schone, heldere, positieve energie die zo goed aanvoelt, vooral in contrast met de doodsachtige creep die in de loop van de tijd gebeurt.