Stel je voor Je hebt alles opgeofferd voor alles, en uiteindelijk heb je nog steeds niets. Wat heeft het voor zin om eindelijk te genieten van een deel van de beloningen die gepaard gingen met de kosten van het verliezen van je geest en jezelf, als het gewoon alleen voor jou is. Ik besef dat alles een prijs heeft, het hoeft niet altijd financieel te zijn, maar sommige dingen kunnen niet gekocht of teruggebracht worden. De "grindcultuur" berooft je van veel dingen en ik realiseer me dit nu pas echt. Een leven zonder balans is zinloos. En geloof me, dit is iets waar ik letterlijk net achter ben gekomen na 5 jaar alleen maar achter te rennen, rennen, rennen.